2 January 2017; ANGST; ik heb in mijn praktijk veel mensen zien worstelen met Angst de afgelopen tijd.
Angst is niet een gemakkelijke emotie, een gemakkelijke staat. Angst om te leven, angst voor de dood, angst voor angst, angst voor wat er kan gebeuren. Angst voor verlies, angst voor bepaalde emoties in jezelf, angst dat de angst niet over gaat. Angst voor terreur, angst het leven niet aan te kunnen, angst om terug te vallen, angst voor depressie, angst voor liefde, angst voor een ziekte, hoogtevrees, engtevrees.
Vul het lijstje maar aan op je persoonlijke titel. Er is niemand vrij van angst, of dat nu een reële angst is of een irreële angst.
Leren omgaan met angst, op welk niveau ook, is belangrijk.
Het leven is uitdagend, mooi, maar ook ‘bloedspannend’. Als je een leven van bewustzijn leeft, geeft dit meer avontuur, doordat je verandert. Je ontmoet daardoor ook meer, of andere angsten. Het hoort erbij, of je wilt of niet.
Het gaat je zeker meer geven als je minder bang wordt van ‘bang’. Sommige angsten verdwijnen als je ze begrijpt of verdwijnen soms zomaar weer. Sommige angsten keren terug, en sommige angsten zitten diep ingegroefd in ons en gaan lange tijd mee. Die laatste categorie vraagt veel geduld en aanvaarding. Die specifieke angst zal lang onze leraar zijn, of onze vijand. Dat ligt er maar aan.
En juist dat is niet zo gemakkelijk, zeker als de intensiteit ervan sterk is. We neigen de angst af te wijzen, weg te drukken, ervoor weg te lopen, er mee te vechten, het te bedekken met afleiding, of we bevriezen er in. Dit doen we bewust, en vaak ook onbewust.
De angst onderzoeken, aankijken, toe staan is ook eng (toegegeven!), maar wel belangrijk als je niet wilt dat deze angst je hele leven beheerst of achtervolgt. Veel mensen denken dat het daar erger van wordt, omdat het aandacht krijgt. Het gaat er om welke aandacht het krijgt. Als alleen de Angst ruimte krijgt, en het gevoel erover, ja, dan misschien wel, hoewel Angst ventileren een heleboel ontlading en lucht kan geven.
Als we angst ruimte geven, komen er ook andere krachten vrij, die heel behulpzaam zijn. Zoals van een afstand kunnen kijken naar je angst, wat niet kan als je angst diep weg duwt in een hoekje van je bewustzijn. Dat kijken maakt dat je dingen kunt zien die belangrijk zijn, b.v. waar de angst vandaan komt en hoe reëel die eigenlijk is. Als je angst durft te voelen in de energie ervan, het trillen van je lichaam, het benauwde gevoel op je borstkas, i.p.v. het in of op te houden, gebeuren er ook andere dingen. Zoals b.v. verdriet, wat zich opeens opent, waardoor de angst kan weg vallen. Je voelde dat de angst er was, omdat je bang was voor dat verdriet wat er onder zat, al heel lang. En nu blijkt dat grote verdriet toch niet zo groot of eng te zijn als je van tevoren dacht. Of misschien ontdek je dat je angst ontstaan is door een diepe overtuiging waar je in gelooft.
Of je ervaart opeens een kracht in je benen, die niet opgemerkt kon worden, omdat jij te druk was met je verzet tegen je angst. Misschien kom je erachter dat je angst te maken heeft met het nooit sterk hebben mogen zijn. Of je ervaart geleidelijk aan meer compassie en liefde voor dat deel in jezelf, omdat je ziet dat het niet stom is, maar ontstaan uit je kindertijd. Liefde en compassie is erg helend voor angst. Het kalmeert, het transformeert.
Wellicht zijn alle draken in ons leven
Uiteindelijk prinsessen
Die er in angst en beven
Slechts naar haken
Ons eenmaal
Dapper en schoon te zien ontwaken
Wellicht is alles
Wat er aan verschrikking leeft
In diepste wezen
Wel niets anders
Dan iets dat onze liefde nodig heeft
Rainer Maria Rilke
Elke angst heeft een eigen Verhaal. Een interessant, een pijnlijk verhaal misschien, maar een verhaal. Dat wil herkend worden, op waarde geschat, verwerkt en verteld, zodat het Verhaal verder kan gaan. Als we angst afwijzen, blijven we steken in een bepaalde passage, een bepaald hoofdstuk. Einde verhaal.
Al is er een angst, die nergens op lijkt te slaan, of niet van jou is, maar gekregen van je ouders, dan nog; Nu is het jouw angst, en jij kan er voor kiezen het verhaal onder of om de angst heen, achter de angst, te willen leren kennen en ontrafelen.
Sommige verhalen, daar kun je een volledig boek over schrijven, en als je bereid bent dit te doen..
Dan word je een rijper en een bewuster mens, met meer zelfkennis en minder angst.
Dan leer je te leven, met het besef dat je een kwetsbaar mens bent, dat het leven kwetsbaar is, maar dat er ook in de diepte van ons leven, van ons Zijn een grond is, waar je niet bang hoeft te zijn, waar zelfs geen angst is.
Daar kom je niet terecht, als je angst als vijand blijft zien, of oorlog blijft voeren tegen je angst.
‘Alles waar je van af wilt, zit je aan vast’.
‘Alles waar je van af wilt, moet je ‘aan”.
Uitdrukkingen die mijn leraren, begeleiders vaak tegen me zeiden, als ik weer eens verwikkeld was in ‘ervan af willen’.
Uitdrukkingen die willen zeggen; Als het verhaal zijn betekenis krijgt, begrepen wordt, laat het jou los. Jij hoeft het zelf niet los te laten. Het verliest eenvoudigweg de negatieve kracht. Het monster blijkt een goeie intentie te hebben, de kikker een prins te zijn. Moet je de kikker wel willen kussen!
Als de hoofdstukken in jouw Verhaal een rode draad laten zien, bij- en hoofdzaken gescheiden worden, kan het zomaar gebeuren dat dit boek, deze angst een einde krijgt. Tevreden leg je het neer, je bent veranderd door het lezen en het schrijven van dit boek. Je voelt je sterker.
Natuurlijk, er komt een deel 2, maar deze is nooit hetzelfde als deel 1. Deel 2 word vast plezieriger en minder angstig.
Niet, omdat de angsten altijd minder worden op jouw weg (wat mensen ook vaak denken als ze rijper worden), maar omdat jij minder bang wordt van de angsten. Je raakt geïnteresseerd, ze zijn er niet zomaar. En ze zijn niet zomaar alleen ANGST.
Door het Verhaal te leren kennen, weet je wat de angst nodig heeft, weet je wat jij nodig hebt om met deze angst om te kunnen gaan. Dan transformeren ze in eigenwaarde, liefde of vertrouwen. Angst is niet statisch.
En voor de grote Angsten wil ik nog zeggen; Doe het alsjeblieft stap voor stap, met veel geduld voor jezelf, en met zo min mogelijk superego. Vraag hulp van anderen als je dat nodig hebt.
Gelukkig Nieuw Jaar. Groetjes van mij, José.
YOU HAVE FEAR BUT YOU ARE NOT AFRAID!
Here’s the paradox:
When you allow fear,
when you make room for fear in your being,
when you do not run away from fear,
you are no longer afraid.
For you are bigger than fear.
Fear doesn’t contain you; you contain fear.
You are fear’s home, its place of rest.
Fear is your child.
It comes to you for love.
For warmth. For understanding.
You are fear’s sanctuary.
You are the mother of fear.
And you are not afraid.
– Jeff Foster