3 juni 2016; Mijmeringen over de Lente
Soms ontvang je een verrassing, wanneer je achterloopt met je klussen. Elk jaar dat we weer te laat onze tuin ‘onder handen’ hebben genomen, komen er meer klaprozen. Ik zie het maar als beloning. Dingen laten versloffen kan vaak ook anders uitpakken. Zoals vlooien, die een heleboel eitjes gelegd hebben en vervolgens uitkomen op het moment dat je de kamer binnen komt na een vakantie. Ai!
De natuur kent verscheidene uitdrukkingsvormen, zullen we maar zeggen.
Gelden deze verschillende resultaten ook niet voor je innerlijk? Aan de ene kant zijn we steeds geneigd onszelf te verbeteren en veranderen, zodat we in de buurt komen van een soort ideaalbeeld. Door dit streven, missen we die mooie klaprozen in ons, die nauwelijks kans krijgen omdat ze niet in het ideaalbeeld passen. Het is paradoxaal. We zouden onszelf wat minder kunnen manipuleren in een bepaald richting, en meer kijken wie we zijn of worden als we dit laten.
En dit vergt ook regelmatig noeste arbeid, omdat we onze innerlijke tuin al lang geleden onbewust in een ontwerp hebben geplaatst. Een nieuw ontwerp hier vervolgens overheen willen leggen, geeft ons niet de vrijheid waarnaar we verlangen.
Waar we ook energie in kunnen steken, is hier en daar wat ruimte maken in dat oude ontwerp. Als ik deze rol, deze positie die ik altijd kies, dit patroon, eens onderzoek, eens wat losser laat? Die steen daar weg haal, wat zon en warmte erbij, liefdevolle aandacht, open laat wat er op dat ene plekje uit de grond gaat komen, wat gebeurt er dan?
Wie ben ik dan, wie ben ik dan nog meer, of anders dan ik dacht?
We hebben zoveel meer potentieel dan dat we durven leven of denken te hebben.
Tja, Terug naar je Eigen Natuur,
Wie kan ons dat beter spiegelen dan de Natuur om ons heen.
Ik vond een citaat van Einstein;
.
Albert Einstein “Vreugde in kijken en begrijpen is het mooiste geschenk van de natuur”.
Zou hij daarmee ook de vreugde hebben bedoeld, van onze innerlijke natuur?
De vreugde in kijken en begrijpen van ons groeiproces. Kijken en begrijpen wat er gaande is in onszelf, onze levens, en dit zien als de katalysator van groei.
Is bewustwording en groei niet meer als steeds meer Natuur aan onszelf terug geven, die we ooit zijn kwijt geraakt? Voor mij is dit inderdaad een grote bron van vreugde, verslavend zelfs. Dit, ondanks en dankzij alle moeilijkheden, het werk, de angsten, die hiermee gepaard gaan.
Niets is heerlijker dan te vertoeven in de aanwezigheid van je Eigen Natuur!
Terug naar onze Ware Natuur,
Hoe heerlijk om daarin te vertoeven!
warme groeten
José