Mijn werkwijze en visie
In mijn werk, of dit nu therapie is, coaching of supervisie, zie ik elke ervaring als belangrijk ‘materiaal’, wat onderzocht wil worden, gevoeld en beleefd. Vanuit de acceptatie van dat wat er is, wat jij voelt, denkt/ervaart en heel bewust kijken naar wat is, op dit moment, ontstaat een natuurlijke beweging vanuit jezelf, die toe vloeit naar groei en expansie. Het symbolische kwartje valt, inzicht laat zich zien.
Vaak gaan wij mensen bij een probleem al snel aan het sleutelen, om het probleem op te lossen. Trekken en duwen aan een kluwen wol. We missen vaak compassie en vertrouwen, om het kluwen wol eens zacht vast te pakken, rond te draaien, eens te laten liggen, nieuwsgierig te onderzoeken, te voelen hoe dat aanvoelt, om in de knoop te zitten etc. We denken dat we er niets mee op schieten. We weten vaak niet dat inzicht niet zicht-baar wordt, als je jezelf niet diep genoeg in de ervaring laat ‘zakken’. We balen al van de buitenste lagen van ongemak, of zijn bang voor wat er in de diepere kern speelt of is. Als we ons daarin begeven, kunnen we er wel eens vast in blijven zitten, als in drijfzand.
Een oordeel over de ervaring, een concept hoe het zou moeten zijn, maakt tevens, dat ons netvlies troebel wordt en wazig. Je staat niet meer open voor wat echt is. Je hebt het gevoel b.v. al gedefinieerd als zwak, of categorie; –heb ik al gehad in mijn proces- .
In een ervaring aanwezig zijn, betekent niet je er volledig in verliest en verdwaalt, maar betekent; bewust worden. De energie de kans geven te gaan stromen, luisteren naar je behoeftes, gevoelens en verlangens, iets nieuws de kans geven naar de oppervlakte te komen. Iets, wat tot die tijd nog onder de aarde begraven was, onderdrukt of ingehouden. Stap voor stap in contact komen daarmee, totdat weer een natuurlijk deel (vreugdevol zijn, kracht, liefde etc. etc.) bij je gaat horen, en niet langer in je schaduw leeft. Alles wat wordt weggedrukt, raakt vervormd en misvormd. Dan is het nog niet verkeerd, het heeft alleen zijn natuurlijke vorm nog niet gekregen.
Mijn visie is dat proceswerk/groeien/leven een bepaalde houding vraagt, die ik graag Levenskunst zou willen noemen. Als we onze grondhouding t.a.v. deze ervaringen niet veranderen, en ze steeds maar blijven oplossen op een bepaalde manier, herhalen we steeds opnieuw onze oude pijn.
Daarbij is aarding en kunnen landen in je lijf, je gevoelens, je geest, essentieel. Hoe kun je anders je ervaring van het moment beleven? Hoe kun je anders bewust worden van wat dan ook?
In mijn werkstijl vind ik veiligheid, mildheid naar jezelf en geleidelijkheid in dit delicate proces van ontvouwing en openheid, belangrijk en essentieel om te kunnen groeien.
